Repatriantem jest osoba, która przybyła do Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie wizy krajowej wydanej w celu repatriacji z zamiarem osiedlenia się na stałe.
Za repatrianta może być uznana osoba, która spełnia łącznie następujące warunki:
- jest polskiego pochodzenia;
- przed dniem 01.01.2001 r. (wejścia w życie ustawy) zamieszkiwała na stałe na terytorium obecnych Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżanu, Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Republiki Tadżykistanu, Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej;
- nie zachodzą wobec niej okoliczności:
- utraciła obywatelstwo polskie nabyte w drodze repatriacji lub
- repatriowała się z terytorium Rzeczypospolitej Polskiej albo Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej na podstawie umów repatriacyjnych zawartych w latach 1944-1957 przez Rzeczpospolitą Polską albo przez Polską Rzeczpospolitą Ludową z Białoruską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Ukraińską Socjalistyczną Republiką Radziecką, Litewską Socjalistyczną Republiką Radziecką lub Związkiem Socjalistycznych Republik Radzieckich do jednego z państw będących stroną tych umów lub
- w czasie pobytu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej działała na szkodę podstawowych interesów Rzeczypospolitej Polskiej, lub
- uczestniczyła lub uczestniczy w łamaniu praw człowieka, lub
- jej dane znajdują się w Systemie Informacyjnym Schengen do celów odmowy wjazdu, lub wymagają tego względy obronności lub bezpieczeństwa państwa lub ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego, lub
- jeżeli jest wpisana do wykazu cudzoziemców, których pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej jest niepożądany.
- przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt czasowy w celu podjęcia lub kontynuacji studiów (opisanych szczegółowo w art. 144 ustawy o cudzoziemcach) oraz gdy spełnione są łącznie następujące warunki:
- cudzoziemiec przedłoży:
- zaświadczenie jednostki prowadzącej studia o przyjęciu na studia lub o kontynuacji studiów,
- dowód uiszczenia opłaty, jeżeli podejmuje lub kontynuuje studia odpłatne;
- cudzoziemiec posiada:
- ubezpieczenie zdrowotne (w rozumieniu ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. oświadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych) lub potwierdzenie pokrycia przez ubezpieczyciela kosztów leczenia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej),
- wystarczające środki finansowe na pokrycie kosztów utrzymania i podróży powrotnej do państwa pochodzenia lub zamieszkania albo kosztów tranzytu do państwa trzeciego, które udzieli pozwolenia na wjazd, oraz kosztów studiów.
- złoży wniosek do wojewody w terminie 12 miesięcy od dnia ukończenia szkoły wyższej.
Za repatrianta może być także uznana osoba, która spełnia łącznie następujące warunki:
- jest polskiego pochodzenia;
- przed dniem 01.01.2001 r. (wejścia w życie ustawy) zamieszkiwała na stałe na terytorium obecnych Republiki Armenii, Republiki Azerbejdżanu, Gruzji, Republiki Kazachstanu, Republiki Kirgiskiej, Republiki Tadżykistanu, Turkmenistanu, Republiki Uzbekistanu albo azjatyckiej części Federacji Rosyjskiej;
- nie zachodzą wobec niej okoliczności, o których mowa vide pkt 3
- przebywała na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na pobyt stały lub zezwolenia na osiedlenie się, lub prawa stałego pobytu;
- posiada w Rzeczypospolitej Polskiej źródło utrzymania oraz tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego.
Aktywizacja zawodowa repatrianta dla pracodawcy chcącego zatrudnić repatrianta:
- Pracodawcy, który chce zatrudnić repatrianta starosta może zapewnić zwrot części kosztów poniesionych na:
- utworzenie stanowiska pracy dla repatrianta,
- Starosta może zwrócić poniesione przez pracodawcę koszty na utworzenie stanowiska pracy dla repatrianta, pod warunkiem nawiązania z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące.
- Zwrot następuje na podstawie dokumentów potwierdzających poniesione koszty.
- przeszkolenie repatrianta,
- przeszkolenie repatrianta powinno trwać nie dłużej niż 6 miesięcy, a w przypadkach uzasadnionych programem szkolenia – nie dłużej niż 12 miesięcy.
- kosztami przeszkolenia są:
- koszty uzasadnione programem szkolenia, który został zrealizowany przez pracodawcę lub instytucję szkoleniową;
- koszty ubezpieczenia od następstw nieszczęśliwych wypadków;
- koszty przejazdu i zakwaterowania ,jeżeli szkolenie odbywa się w innej miejscowości niż miejsce zamieszkania repatrianta;
- koszty niezbędnych badań lekarskich;
- koszty niezbędnych opłat za uzyskanie świadectwa lub tytułu kwalifikacyjnego;
- pracodawca otrzymuje zwrot kosztów przeszkolenia, w wysokości trzykrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia umowy.
- wynagrodzenie, nagrody i składki na ubezpieczenie społeczne repatrianta.
- zwrot kosztów obejmuje koszty do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę, w okresie miesięcznym, w przeliczeniu na pełen wymiar czasu pracy obowiązującego w grudniu roku poprzedniego.
- zwrotu kosztów dokonuje się przez okres do 12 miesięcy od dnia nawiązania stosunku pracy z repatriantem.
- Zwrotu kosztów poniesionych na aktywizację zawodową w ww. formach można dokonywać w okresie nie dłuższym niż 5 lat od dnia nabycia przez repatrianta obywatelstwa polskiego.
- Każda z form aktywizacji zawodowej może być zastosowana jeden raz w odniesieniu do jednego repatrianta.
- Warunkiem zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę jest nawiązanie z repatriantem stosunku pracy na co najmniej 24 miesiące.
- Łączna kwota zwrotu kosztów poniesionych przez pracodawcę na aktywizację zawodową we wszystkich trzech formach, nie może przekroczyć dwunastokrotnego przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w kwartale poprzedzającym dzień zawarcia pierwszej z umów.
