Tadeusz Barański wstąpił do Związku Walki Zbrojnej w 1940 roku i zajmował się na początku działalnością wywiadowczą. W 1943 roku przechodzi do pracy w dywersji. Kończy kurs podoficerski. Walczy w Świętokrzyskim Zgrupowaniu Partyzanckim „Ponury”. Pełni obowiązki zastępcy szefa łączności w podobwodzie „San”. Brał udział w akcji "Burza" i walkach na uroczysku Wykus.
Po wkroczeniu Armii Czerwonej zagrożony aresztowaniem ukrywa się. W tym czasie działa w organizacji WiN na Dolnym Śląsku. Aresztowany w 1948 r. i więziony w Kielcach i Sandomierzu. Zwolniony w 1949 roku podejmuje studia na AWF, a od 1953 pracuje w szkołach, jako nauczyciel W-F i działa w ruchu harcerskim. Organizuje rajdy i obozy szlakiem partyzantów w Górach Świętokrzyskich. Odznaczony Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim OOP, Krzyżem Armii Krajowej, Krzyżem Partyzanckim, Medalem „Pro Memoria”, Medalem KEN, a także Honorową Odznaką „Za Zasługi dla Miasta Łodzi”. Pułkownik zmarł w 2020 roku i zastał pochowany na Starym Cmentarzu w Łodzi.